تقدیم به پژوهشگر ژرفاندیش و اخلاقمدار عرصه تعلیموتربیت ایران آقای دکتر محمد عطاران که با دانشی عمیق و درهمتنیده با ادبیات و شعر و فلسفه و عرفان، برای انسان شأنیت قائل است و محور اصلی پژوهشهایش، «انسان» است. وی با ظرافت، به درون هزارتوی نهاد آدمی، نقب میزند تا این «پدیده» بیبدیل خلقت را بشناسد و بر رمزورازش نور بتاباند. با این روحیه، «پدیدارشناس» و «روایتپژوهی» خلاق و نواندیش شده و در این مسیر، کارهای ناب خلق نموده و دانشجویان و همرشتهایهایش را بهرهمند ساخته است.
[1] به دلیل نام با مسمای آقای دکتر محمد عطاران، شعر را از «عطار نیشابوری» انتخاب کردم.
)