اسدیان، سیروس (1390). بنیادها و راهکارهای اسلامی کردن برنامهدرسی رشته برنامهریزی درسی در ایران و ارائه مدلی جهت آن، رساله دکتری، تهران» دانشگاه علامه طباطبایی.
امینخندقی، مقصود؛ قادری، علی (1394). برنامهدرسی پستمدرن در بوته نقد. پژوهشنامه مبانی تعلیم و تربیت، 5(1)، 29-5.
امینخندقی، مقصود (1400). درسنامه دوره دکتری نظریههای برنامه درسی {یادداشت کلاسی در مبحث انواع مواجهات با نظریههای برنامهدرسی }، گروه مطالعات برنامهدرسی و آموزش، دانشگاه فردوسی مشهد.
امینخندقی، مقصود؛ جعفرنیا، فاطمه سادات (1397). برداشتی متفاوت از ماهیت تفسیر تربیتی: نظریهپردازی در حکم هدف و آرمان تفسیر تربیتی. آموزههای تربیتی در قرآن و حدیث، شماره 4: 40-19.
امینخندقی، مقصود؛ مهدویخواه، علی (1396). به سوی انبساط مفهومی از برنامهدرسی اسلامی. مطالعات برنامهدرسی، 46، 34-1.
ایمان، محمدتقی؛ کلاتهساداتی، احمد (1398). روششناسی علوم انسانی نزد اندیشمندان مسلمان (ارائه مدل روششناختی از علم اسلامی). قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
آذربایجانی، مسعود (1391). امکان علم دینی: مقایسه روانشناسی غربی و روانشناسی اسلامی. در: گفتارهایی در علم دینی. تهران: دانشگاه امام صادق (ع)، 104-89.
باقری نوع‌پرست، خسرو (1369). درآمدی به انقیاد فرهنگی در روانشناسی معاصر. مجله روانشناسی و علومتربیتی، شماره 0. 47-81.
پاکسرشت، محمدجعفر (1386). نظریههای تربیتی و چالشهای نظریهپردازی در آموزش‌وپرورش. فصلنامه نوآوریهای آموزشی. شماره 20، سال ششم 148-125.
پاینار، ویلیام (1390). نومفهومسازی حوزه مطالعات برنامهدرسی. در: برنامهدرسی گفتمان نظریه، پژوهش و عمل برنامهدرسی نومفهومگرا. ترجمه مصطفی شریف. اصفهان: جهاد دانشگاهی.
ترخان، قاسم (1395). علل معنوی و چالشهای پیشرو در اسلامیسازی علوم. فلسفه دین، شماره 3، 456-431.
حاجی حیدری، حامد؛ ملاعباسی، محمد (1389). کاوشی در کرسیهای آزاداندیشی؛ راهبرد فرهنگ، شمارههای 12 و 13، 61-86.
حسنی، حمیدرضا؛ درگاهزاده، محمد (1393). روششناسی تحقق علوم انسانی از دیدگاه سید محمد نقیب العطاس. راهبرد فرهنگ، شماره 26: 91-67.
حسینی، سید حسین (1392). تحلیل مبانی فلسفی و تکنولوژیکی بحران محیط زیست؛ ضرورت تولید علم دینی. حکمت معاصر، شماره سوم، 60-41.
خاکی قراملکی، محمدرضا (1392). فرایند تکامل اراده جهت یافته. پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگستان علوم اسلامی قم.
خسروی، رحمت اله (1394). رالف تایلر. دانشنامه ایرانی برنامهدرسی. محور 20: مشاهیر.
زاهد، سید سعید؛ کلاتهساداتی، احمد (1391). اسلامیسازی دانش از دیدگاه عطاس و فاروقی (مطالعه تطبیقی). مطالعات معرفتی در دانشگاه اسلامی. شماره اول، 44-25).
زیباکلام، سعید (1390). تعلقات و تقویم دینی علوم. در علم دینی، دیدگاهها و ملاحظات، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
صادقزاده قمصری، علیرضا (1382). بررسی ارتباط معرفتشناختی دانش آموزش‌وپرورش با تعالیم وحیانی اسلام. رساله دوره دکتری فلسفه تعلیم و تربیت. دانشگاه تربیت مدرس.
علم الهدی، جمیله (1381). تبیین تعلیم و تربیت اسلامی و دلالتهای آن بر برنامهدرسی. رساله دکتری، تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
فرامرز قراملکی، احد (1400). روششناسی مطالعات دینی (تحریری نو). مشهد: دانشگاه علوم اسلامی رضوی.
قاسمپور دهاقانی، علی؛ نصر اصفهانی، احمدرضا (1390). رویکرد معنوی و برنامهریزی درسی. پژوهش در مسائل تعلیم و تربیت اسلامی. شماره 13: 92-71
گرومت، مدلین (1390). شرححالنویسی و نومفهومگرایی. در برنامهدرسی گفتمان نظریه، پژوهش و عمل برنامهدرسی نومفهومگرا. ترجمه مصطفی شریف. اصفهان: جهاد دانشگاهی.
گوتک، جرالد (1391). مکاتب فلسفی و آراء تربیتی. ترجمه محمدجعفر پاکسرشت. تهران: سمت.
ملکی، حسن (1385). دیدگاه برنامهدرسی فطری- معنوی مبتنی بر فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی، کنگره ملی علوم انسانی، تهران.
مهرمحمدی، محمود (1389). برنامهدرسی و نسبت آن با سایر رشتههای علومتربیتی. در برنامهدرسی نظرگاهها، رویکردها و چشماندازها، تهران: سمت.
میلر، جان (1391). نظریههای برنامهدرسی. ترجمه محمود مهرمحمدی. تهران: سمت.
نوذری، محمد (1391). امکان اسلامیسازی و بومیسازی برنامهدرسی رشته علوم تربیتی. راهبرد فرهنگ، شماره 19. 139-168.
ویسی، غلامرضا؛ فتحی واجارگاه، کوروش (1387). نگاهی جدید به برنامهدرسی بر اساس انسانشناسی اسلامی. راهبردهای آموزش در علوم پزشکی، شماره 2: 49-63.
هیوبنر، دوین (1390). وظیفه نظریهپردازان برنامهدرسی. در: برنامهدرسی گفتمان نظریه، پژوهش و عمل برنامهدرسی نومفهومگرا. ترجمه مصطفی شریف. اصفهان: جهاد دانشگاهی، 234-211.
Adebayo, R. I. (2005). Islamization of the curriculum: an agenda for model Islamic nursery schools in Nigeria. Muslim Education Quarterly, Cambridge, UK. Published by the Islamic Academy, 22 (3 & 4), 4 – 17.
Amin, R.M., and M.A. Haneef. )2011(. The quest for better economics graduates: Reviving the pluralist approach in the case of the International Islamic University Malaysia. International Journal of Pluralism and Economics Education, 2( 1), 96-113.
Andreassen, B-O (2014). Christianity as culture and religions as religions. An analysis of the core curriculum as framework for Norwegian RE. British journal of Rrligious Education,Vol. 36, No. 3, 265-281.
Anwar hassan, Hussain (1987). A suggested Islamic curriculum for American muslim children at elementary school level. University of Kansas, degree of Doctor of Philosophy.
Beauchamp, G.A(1975). Curriculum theory. Fourth edition. The kagg press,Wilmette, illlinois.
Bowie, Robert(2011) Human rights and religion in the English secondary RE curriculum. Journal of Beliefs & Values,Vol. 32, No. 3, 269–280.
Carr, Wilfred(2002). A Student's Guide to Methodology. Clough, Peter and Nutbrown, Cathy (Authors). London: Sage Publications.
Eisner, W. Elliot (1978) Humanistic Trends and the Curriculum Field, Journal of Curriculum Studies, 10:3, 197-204.
Embong, R. and others(2016). ANALYSIS OF HOLISTIC INTEGRATED CURRICULUM ON CONTEMPORARY MODELS OF HIGHER EDUCATION INSTITUTIONS IN MALAYSIA. Academic International Conference on Multi-Disciplinary Studies and Education.
embong, R. Hashim, R(2013). Islamic integrated curriculum (IIC) for the transformation of Islamic education system in Malaysia. Prosiding Seminar Kebangsaan Majlis Dekan Pendidikan IPTA, 611-629.
Hashim, R (2000) islamization of knowledge: a comparative analysis of the conceptions of Al-Attas and Al-Faruqi. Intellectual discourse, vol 8, no 1. 19-44.
Hashim, R (2007) Intellectualism in higher Islamic traditional studies: Implications for the curriculum. American Journal of Islamic Social Sciences. 24 (3), 92
Hashim, R. (1999). Islamization of the curriculum. American Journal of Islamic Social Sciences. 16(2): 27-42.
Hashim, R. (2013). Higher education curriculum development for islamization of knowledge. Islamic economics education in southeast Asian universities. 51-3.
Hashim, R. Abdallah,S (2013) islamization of human knowledge in theory and practice: achievement, challenges and prospects in IIUM context. IIUM journal of educational studies, 1: 1, 1-12.
Ihedinma. Augustine Uzoma (2004). Reconstructing the religious knowledge curriculum in nigeria: a study of inclusive education and pedagogical reform. A thesis submitted in part-fulfilment for the Degree of Doctor in Education of the University of London.
Noraini Hashim & Hasan Langgulung (2008).Islamic Religious Curriculum in Muslim Countries: The Experiences of Indonesia and Malaysia. Bulletin of Education & Research. Vol. 30, No. 1, pp. 1-19.
Oladosu.A.G.A.S. (2012). Islamization of the Curriculum process. at the Seminar on Islamization of Knowledge in the South-West Nigeria. University of Lagos.
Rufai, Saheed Ahmad (2016). The Challenge of Curriculum Integration for Islamic Universities: Setting the Principles of Curriculum Integration. IIUM Journal Of Educational Studies, 4:1 (2016): 46 – 77.
Sulaiman, H. (2014). Values-Based Curriculum Model: A Practical Appli-cation of Integrated, Maqasid Al-Sharia' for Wholeness Development of Mankind. Procedia Social and Behavioral Sciences. 477 – 484.
Thobani,S (2010). Islam in the School Curriculum: Symbolic Pedagogy and Cultural Claims. New York: Continuum International Publishing Group.
Thornton W. Merriam(1935). Religion in the College Curriculum Today. The Journal of Religion, Vol. 15, No. 4, pp. 462-470
Wacker, John G (1998). A definition of theory: research guidenes for different theory-building research methods in operations management. Journal of Operations Management 16. 361–385.
Yaacob.S, Embong.S.R (2008). The concept of an integrated islamic curriculum and its implication for contemporary islamic schools. International Conference in Islamic Republic of Iran on 20-22 Feb 2008.
Zuhdi, M. (2006). Modernization of Indonesian Islamic schools’ curricula, 1945–2003, International Journal of Inclusive Education, 10(4-5), 415-427.
)